سفر در زمان؛ تونلی به جهان‌های دیگر

از زمان انتشار نظریه نسبیت خاص اینشتین در سال ۱۹۰۵ اغلب دانشمندان سفر به آینده را دست‌کم به لحاظ نظری کاملا ممکن دانسته‌اند. با این حال به نظر می‌رسد ایده سفر به گذشته، هم به لحاظ فیزیکی و هم فلسفی مساله‌برانگیزتر است

پل دیویس فیزیکدان بریتانیایی می‌گوید دانشمندان هیچ تردیدی ندارند که ساخت یک ماشین زمان برای سفر به آینده ممکن است. بر اساس نظریه نسبیت اینشتین، زمان برای فردی که در حال حرکت است نسبت به کسی که ساکن است، کندتر می‌گذرد و این موضوع – با وجود آن‌که به طور کلی برای ما چندان قابل فهم نیست- اما در آزمایش‌های متعددی با استفاده از ساعت‌های اتمی بسیار دقیق اثبات شده است

به لحاظ نظری می‌توان تصور کرد که یک مسافر سوار یک فضاپیمای فوق‌العاده پرسرعت شود و به اعماق کیهان برود و وقتی به زمین بازگردد ببیند که صدها یا هزاران سال گذشته است

یکی دیگر از پیش‌بینی‌های نظریه نسبیت این است که گرانش، زمان را کند می‌کند و از این رو، روش دیگر برای سفر به آینده این است که فردی به کنار یک سیاهچاله یا یک ستاره نوترونی برود و زمانی که به زمین باز می‌گردد ببیند که در زمین همه چیز بیش از آنچه که انتظار داشت، پیر شده است

با این حال ایده سفر در زمان به گذشته همواره مساله‌ای چالش‌‌برانگیزتر بوده است. فیزیکدانان می‌گویند در صورتی که بتوانید با سرعتی بیش از سرعت نور حرکت کنید، قادر خواهید بود به گذشته سفر کنید. اما مشکل اینجاست که شتاب دادن به هر چیزی تا رسیدن به سرعتی بیش از سرعت نور، به لحاظ فیزیکی غیرممکن است و به انرژی بی‌نهایت نیاز خواهد داشت

لینک ادامه این مطلب در دویچه وله فارسی